Sağlık Okuryazarlığı, bireylerin uygun sağlık kararları vermek için gerekli olan temel sağlık bilgilerini ve hizmetlerini edinme, işleme ve anlama kapasitesine sahip olma derecesidir (Ratzan ve Parker, 2000). Sağlık okuryazarlığı çağımızın önemli bir konusudur. Kavramsal çerçeve olarak Avrupa Sağlık Okuryazarlığı Çalışmaları konsorsiyumu tarafından geliştirilen entegre sağlık okuryazarlığı modeli kullanılmaktadır. Ölçme aracı olarak Avusturya, Bulgaristan, Yunanistan, İrlanda, Hollanda, Polonya, İspanya olmak üzere 8 farklı ülke geliştirilmiştir (Avrupa Sağlık Okuryazarlığı araştırması, HLS-EU). Avrupa toplumunda sağlık okuryazarlığı düzeyi %47,6 yetersiz-sorunlu olarak belirlendi. Almanya’da yapılan bir araştırma, nüfusun %54,3’ünün sağlık okuryazarlığının sınırlı olduğunu göstermektedir (Schaeffer, Berens ve Vogt, 2017). Bu, Almanya’da yaklaşık 2 kişiden 1’inin sağlık konusunda sınırlı bir anlayışa ve sağlık bilgilerini uygulama konusunda sınırlı niteliklere sahip olduğu anlamına geliyor.
Sağlık okuryazarlığı sosyal ve bireysel faktörlerin ortak bir işlevidir. Bireylerin sağlık okuryazarlığı becerileri ve kapasiteleri eğitimleri, kültürleri ve dilleri tarafından belirlenir (Nielsen-Bohlman, 2004). Özellikle eğitim bu konunun en önemli boyutudur çünkü bilgilenmek ve bilgiyi uygulamak eğitim sürecinden geçmektedir. Bu sürece pek çok paydaş dahil olsa da ilk kısım her zaman bir öğretmen ve bir öğrenciyle başlar. Bu örneği gerçeğe taşıyacak olursak; öğrenciler başvuru yapan grupla, yani insanla, öğretmenler ise sağlık profesyonelleriyle eşdeğerdir. Her eğitmen veya öğretmen de bir şekilde eğitilmiştir/eğitilmiştir. Tıp doktorları olarak biz sağlık çalışanlarının bir alt grubuyuz ve eğitimimiz tıp fakültelerinde/yüksekokullarında başlıyor. Sağlık okuryazarlığı eğitiminin tıp müfredatlarında yer almasıyla, lisans programlarından daha donanımlı tıp öğrencileri mezun ederek mevcut durumu iyileştirme şansımız artacaktır. Temel olarak sağlık hizmeti sağlayıcısının ortak kelimeleri kullanma ve hastanın bir tartışmayı anlayıp anlamadığını algılama becerisini dikkate almalıyız (Nielsen-Bohlman, 2004).
